Daar is verskeie maniere om ‘n naweek deur te bring en mens kan dit met verskeie mense deurbring, maar ‘n kamp soos hierdie is heeltemal in ‘n ander klas. Daar is nie veel sprake van rus en batterye laat op die gewone manier nie, maar boeta, hierdie ervaring verander nie net jou gemoed nie, dit verander ook jou lewe.

Hierdie was die negende kamp vir persone met gestremdhede, en elke kamp is so verskillend van die voriges, dat dit voel soos ‘n eerste. Die gewone aktiwiteite was daar, nl. speel, sing, gesprekke en hope pret, maar groepsdinamika maak dat alles elke keer uniek is. Hierdie kamp het hoofsaaklik uit “nuwe” kampers bestaan, wat gesorg het vir nuwe vriendskappe sowel as nuwe uitdagings. Soos in die verlede het die gestremde persoon ‘n helper saamgebring, maar uit die aard van die  verskeie tipes gestremdheid, het ons verbasend min helpers gehad. Ons aanbied-span was ook kleiner as gewoonlik en ons kon dus 23 gestremde persone akkommodeer, met 9 helpers en ‘n span van 8, wat die totaal op veertig persone te staan gebring het. Net mooi genoeg om al die beddens vol te maak.

Die kenmekaar sessie is groot pret, en kort voor lank weet almal wie’s wie. Ons probeer met elke kamp iets nuut en anders doen, en hierdie keer het Wally (die baas van die plaas), ons veld toe geneem en geleer van al die inheemse bome wat by Deo Volente Bush Adventures aangeplant is. Hoe op aarde mens al die name kan onthou weet ek nie, maar “Anna-boom” het sekerlik in almal se koppe vasgesteek. André Cillie van Living Ball het weer die speletjies kom hanteer en ons het tussen pret en speel mooi geleer dat luister vir die Here baie belangrik is.

Met ons tema, “Spec-savers: met watter bril kyk jy?”, kon ons weer ontdek dat die Here met ‘n ander bril na ons kyk as wat ons na onsself kyk. Ons kon ook deur ’n nuwe bril na die Skepping kyk en ons het weer besef hoe magtig ons Skepper is om hierdie heelal tot stand te bring. Nagmaal Saterdagaand was ‘n belewenis en die sing van die Onse Vader onder die sterrehemel het die aand mooi afgesluit. Sondagoggend het weer met stiltetyd begin en daarna het ons ‘n erediens saam met Ds Ian gehou. Pierre & Leon het ons met sang kom bedien, waarna almal die pad heel teësinnig terug gevat het Pretoria toe.

Ons het ernstig tot die Here gebid dat die kamp probleemvry sou afloop en Hy het dit vir ons gedoen, waarvoor ons innig dankbaar is. Die mense van Deo Volente het ons weer ordentlik gevoed en die fasiliteite word elke keer net meer en meer verbeter. Die liefde waarmee ons ontvang en versorg word, verdien werklik ‘n applous en ons sal weer en weer teruggaan.

Laastens kan ons net uit ons harte dankie sê vir die borge wat die fondse beskikbaar gestel het sodat ons weereens die kamp gratis kon aanbied. Dit is met die hulp van hierdie mense dat soveel mense se lewens positief aangeraak word. Ons dank die Here vir die manier wat Hy in mense se harte werk.
~ Willem

Op die naweek van 27/28 April 2013, het ek die 9e maal besef dat ek veel te kort kom… Ek het dalk net te veel, waarvoor ek nie altyd dankbaar is nie. Of dalk nie altyd “dankie” voor sê nie. Hierdie kamp vir gestremdes het weereens my diep aangeraak, met mense wat tevrede is met die sogenaamde “tekorte” waarmee hulle moet saamleef. Ons het wel ‘n paar “ou” gesiggies gehad om terug te verwelkom, maar daar was baie nuwe vriende gemaak. 

Wanneer Marietjie hierdie mense die kans gun om “hulle hare bietjie te laat hang” tydens die ysbreek sessie, is daar skielik ‘n gees en opgewondenheid. Asof almal LUS is vir die kamp! OK – hulle was al LANKAL lus vir die kamp – ek weet! Gert het ‘n breinbesering in ‘n motorongeluk opgedoen so vier jaar gelede. Maar – hy is baie gou om jou te vertel dat hy daardie voorval as ‘n positiewe ding in sy lewe sien, want nou het hy die geleentheid om ander mense te bemoedig met woorde. Woorde – waaraan hy GEEN tekort het nie!! Elmar ly aan Retinitus Pigmentosa, met die gevolg dat sy sig uiters swak is – hy kan so klein bietjie uit die hoek van sy oog dinge waarneem… Toe Wilna hom vra of hy haar kan sien, draai hy sy kop dwars en sê dat sy bruin hare het. Maar – daardie selfde aand, toe ek hom probeer wys waar Jupiter in die lugruim sit, is die ligkontras net eenvoudig te min vir hom om dit uit te maak. “Wys my weer waar”, sodat ek weer kan probeer. Maar helaas – DIT is nie vir hom beskore nie. Eendag, sal jy Jupiter wel kan sien, in sy volle glorie en prag! Francois is blind gebore, maar vertel graag dat hy “Web Pages” ontwerp. Dit mag vreemd klink dat iemand wat nie weet hoe lyk rooi of blou nie, en ook nie waar dinge op ‘n bladsy inpas nie, so ‘n werk het… Maar – hy is BAIE trots op wat hy vermag. 

Ek kan net vir julle ALMAL sê dat julle special mense is, wat my altyd sal bybly – of ons mekaar nou weer sien of nie. Die Here seën julle almal… ~ Dennis

Die kamp vir gestremdes van die afgelope naweek het 32 volgepakte, intense ure beslaan. Veertig mense het gekuier, gelag, gespeel en ’n nuwe bril opgesit om na die Here, die Skepping, hulleself en die lewe te kyk. Daar is nie eintlik woorde om dié belewenis te beskryf nie... wat ek wel kan sê is dat elke kamper, helper en spanlid geïnspireer huis toe is. Ons het die Here se goedheid en liefde beleef. Elkeen is diep bewus daarvan dat ons spesiaal is vir Hom, dat ons uniek gemaak is en dat ons ’n doel en ’n roeping het in God se koninkryk.  “Turn your eyes upon Jesus, look full in His wonderful face, and the things of earth will grow strangely dim in the light of His glory and grace” is die refrein wat in my hart bly draal... ~ Wilna

Dit was vir my ‘n groot voorreg om om die kamp te kon bywoon!  Ons het baie nuwe mense ontmoet en verhoudings gebou en die mense voel al klaar soos my familie.  ‘n Vibe van gasvryheid het ons van die begin af gevat en dat almal gedwing was om jouself oop te stel vir almal en alles wat daar sou gebeur.  Ek glo dit het ons in staat gestel dat elkeen wat die kamp bygewoon het, ontvanklik vir die geestelike sessies kon wees en iets daaruit vir homself kon haal.  Ek wil net vir oom Willem en tannie Wilna sê dat dit wat ek van hulle menswees beleef het, baie inspirerend vir my was.  Dit is nie maklik om uit jou comfort zone te beweeg en sommer iets aan te pak waarvan jy niks weet nie, so was dit ook vir hulle.  Deur hulle wilskrag en genade het hulle daarmee deurgedruk en so met tyd geleer hoe om mense met gestremdhede te benader.  Ek wil net uit my hart uit vir hulle dankie sê dat ek so normal kon voel.  Die feit dat oom-hulle oom-hulle se fear ge-face het, het tot gevolg gehad dat die onsekerheid en bang verdwyn en daar soveel ruimte vir ons was vir groei en om met oorgawe deel te neem aan al die aktiwiteite.  Die kamp was baie betekenisvol vir my en ek is baie dankbaar vir die geestelike intimiteit wat ek ondervind het, dit sal lank by my bly.  Ek weet die Here seën al die lede van die liggaam wat so hard gewerk het om die kamp suksesvol te maak.  Baie dankie! ~ Marita Erlank

I was inspired by a friend to go on this disability camp, and was this one of the best weekends of my life!! I am at a point in my life where I am trying to do new things and seizing all the best opportunities that comes my way, if you ever saw the movie “Yes man”,  you’ll know what I am talking about. I went to the camp with an open mind and a positive attitude.  The organizers made it very easy to keep that mind set, I barely had to try.  Positivity, friendliness and caring,  is a few of the many awesome characteristics of this amazing experience!!

And I know that this weekend would not have been possible without the helpers, organizers, Wally and his epic farm and all the listeners of Rippel that contributed finances. Thank you all so much! May the Lord bless you and your loved ones. A few people I want to thank specifically for there inspiration and help:  Marita, Cornel, Lindie, Dennis, Willem and Wilna. I will be grateful for ever and ever. I am posting this with lots of love. ~ Elmar Botha.

Hier is my terugvoering van die kamp-hoe ek dit beleef het. Die beste was dat almal Jesus-karakter uitgeleef het. Almal het so wonderlik saamgewerk. Wat nog fantasties was is die Jesus-Sport met die verskillende kleur spanne. Swart-elke mens doen steeds sonde, maar Jesus vra ons om voortdurend na volmaaktheid te strewe. Hy belowe ons hulp-HY is die Bron Van Alles en Die Bron Van ons Lewe. JESUS is die Asem van ons lewe. Ons beleef daagliks Sy Wonderwerk (deur asem te kan haal). Rooi-Vader Heer het ons só liefgehad dat Hy Sy Enigste Seun, Jesus gestuur het om vir ons te sterf, die sleutels van die hel in oorwinning te gaan afvat van die duiwel en ons Sy opstandingskrag te gee. Wit-vir Sy Reinheid. Groen-Geestelike groei na Volmaaktheid, want Jesus wil dit so hê, en dit is hoe ons ons liefde, uit dankbaarheid aan Hom kan bewys. Ek glo dat nie ek, maar die Heilige Gees met my is om hierdie Waarheid te kan getuig. Al my eer en lof kom die Drie Enige God toe. My naam is in Sy Handpalm geskrywe en kyk nou na jou handpalm-Sy Naam se 1ste letter is in elke mens se handpalm gegrafeer Y vir YAHWE. My naam Cornelia beteken: gaan vertel, dit wil sê gaan getuig hoe goed my SKEPPER vir my is. Die 'brille'-tema was reeds in my lewe betrokke, ek moes juis kamp toe kom sodat YAHWE, die Here God my kon bewus maak daarvan dat ons die Jesus-bril moet aantrek om te kan sien hoe God ons sien deur Sy Ewig Liefdevolle Vaderhart. Een woord vir die kamp: Awesome! ~Corrie