Al wat lekkerder is as 'n mannekamp, is nog 'n mannekamp. En net soos mens dink dat dit nou uitgedien raak, verstom die Here jou met getalle wat jy dink nie moontlik is nie. Die sukses van hierdie afgelope kamp is toe te skryf aan Pierre van Ryneveld Gemeenskapskerk se manne, asook Ds Henk en Ds Jan se bydrae tot die kamp. Wie sou kon dink dat bykans 50 manne sou inskryf vir die kamp?

Ons het besluit om nie 'n spesifieke tema vir die kamp te gebruik nie en die Here vertrou vir leiding, en toe kom die gedagte van vergifnis nogal gereeld op die tafel.

2 Kor 5:17 was 'n teks wat met ons as manne gepraat het. "Wie aan Christus behoort is 'n nuwe mens, die oue is verby, die nuwe het gekom... "

Behalwe vir die Geestelike inhoud was daar natuurlik baie pret. Foefie slide in die dam was 'n hoogtepunt, en voorts was daar 'n klomp fietsryers wat die hitte trotseer het. Die swembad was 'n lafenis wat bitter nodig was en was gereeld volgepak. Christo en Elmar, twee gestremde persone, het ons almal se uitkyk op die lewe so effe verander. Elmar is gesig gestremd, maar hy het geen bang haar op sy kop nie. Spring sommer soos 'n wafferse McGyver van die spring platform af en ry boonop die foefie slide in die water in. Christo, 'n hemipleeg met 'n spraakgebrek, het ons verstom met sy gevleuelde woorde en pragtige gedig wat die kamp perfek opgesom het.

Saterdagaand se veldstap was baie spesiaal en Sondag se nagmaal geleentheid, wat Ds Henk aangebied het, het die kamp op 'n besondere manier afgesluit. Ek glo die Here het elkeen van ons op 'n besondere manier aangeraak.

Nou ja, wat volgende? Nog 'n kamp natuurlik!

Willem Botha

Die afgelope naweek se mannekamp te Kwaggasrus was vir my persoonlik weer ‘n herbevestiging dat God ongelooflike werk doen in almal se lewens.  Die manne se stories en verhale van hartseer, gebrokenheid en dan van heling en vergifnis was amazing.   

Elmar wat sig gestremd is en wat alles saam met ons gedoen het van swem in die swembad tot foefie slide en van die toring afspring en dit met ‘n permanente glimlag op sy gesig was ‘n toonbeeld van hoe positiewe attitude jou lewe kan verander.  Hy is vir my ‘n inspirasie en wys my net weer op my eie nietige probleme wat soms my vreugde steel. 

Die Here se werk was weereens helder sigbaar in hoe die kleingroepe gekies is en hoe net die regte mense bymekaar gekom het sodat hulle mekaar se pyne kon verstaan en advise uitruil.  En dan was daar die vrae waarmee in die begin geworstel was en hoe amazing dit in van die temas behandel is later deur die naweek.  Die Here het geweet wie moes daar wees en wat die program moes wees om ons te help. 

Prys die Here vir ‘n ware nuwe man wat ek teruggekom het na my gesin en die positiewe impak wat ek gaan maak, want ek besef nou waar my prioriteite lê en waar my krag vandaan kom. 

Deon Fourie

Ek het Vrydag met 'n groot verwagting en opgewondenheid die kampterrein ingery. Was dit nou vir jou weer 'n lekker gevoel na 'n lang "droogte" sonder 'n mannekamp! My geestelike tenk was so te sê leeg.............maar die Heilige Gees se teenwoordigheid het ek gevoel en geweet my tenk gaan gevul word! 

Die sprekers, verblyf, kos en my klein groepie was "awesome"! By dit alles was ons so 10 mans van PvR gemeente wat Saterdagmiddag 35km op ons bergfietse gaan ry het in die mooi natuur. 

Ek worstel die afgelope 2 jaar plus met "selfvergifnis" wat ek net nie kan oorkom nie. Dis iets wat ek gedoen het waarop ek glad nie trots is op en net GOD kan my bevry daarvan.  

Wat my verwagting betref het dit gevoel of al die sprekers DIREK met my gesels en sonder dat hul geweet het, het AL die lesings mekaar aangevul en dieselfde konklusie gehad! Wow, kan dit wees het ek myself die heeltyd afgevra en die antwoord was elke keer JA! Ons GOD is GROOT en voorsien in jou behoeftes en beantwoord jou gebede! Al wat jy moet doen is om HOM opreg te vra en op SY genade te vertrou! Ek het Saterdagaand op ons nagmars my "pakkie selfvergifnis" by Jesus se voete by die kruis neergesit. Terug by die kamp het ek die "selfvergifnis pakkie" op 'n papiertjie geskryf, soos versoek deur Willem, en dit in die vuur gegooi as simbool dat "die ou mens is verby en die nuwe het gekom".  

Willem, baie dankie vir jou en al die leiers / sprekers van die kamp! Ek bid julle seën toe vir die jaar wat voorlê! 

Blessings
Robbie

Die plek, kos, setting en program was uit die boonste laai !
Dit is manne soos Christo en Elmar wat 'n mens net weer opnuut laat besef hoe belangrik ons menswees is.
Ons is almal bewus van ons taak maar het so maklik verskonings. Dit is werklik 'n re-load, re-charge en re-look in my persoonlike lewe.
Opnuut het ek nuwe ywer en stoom om 'n verskil te maak waar die tekkie die teer slaan elke dag, dit is tog die opdrag van GOD.
Aan jou en die span: Baie duisende dankie dat julle getrou is om julle opdrag uit te voer.
Ek dink julle maak 'n verskil om manne weer op te rig. Die daar wees van broederskap het weer 'n nuwe betekenis en uitdaging om weer skouer aan die
wiel te sit met die allerdaagse lewe.

Baie seen en duisende dankies.
Johan Meyer

Ek het eers werklik besef wat die Mannekamp vir my beteken het toe ek by Kwaggasrus se hek uitry. Ek het n nuwe totale vrede in my hart gehad. God het my dan net minder as n Hemelse Wese geskape. Wat n ontdekking!! N spul vreemde, soekende, gelowige manne bymekaar gegooi vir n naweek is werklik iets om te ervaar. Die manne se getuienis Sondag het my diep geraak want elke persoon het opreg uit sy hart gepraat. My gebed vir elke kampman is dat die hoop bagasie wat op Kwaggasrus agter gelaat is, vergete sal bly en plek sal maak vir die vrede van Jesus, elke dag, vir die res van jou lewe. Baie dankie weereens aan Kwaggasrus, Dominees Henk en Jan, Willem, Dennis en Eugene vir julle puik praatjies. Elke mannehart is aangeraak hierdie naweek. AMEN

Freddy Pretorius

Toe ek afdraai en die stofwolk agter my voertuig sien, betrap ek myself met die gedagte… ‘’Waar staan ek werklik met my verhouding tot God? ... Watter verwagting het ek vir myself opsigte van my Christenskap?’’ Toe ek by die hek ry… het ek probeer my verwagtinge bewoord, maar het tot die slotsom gekom… ‘’ I need more of Him’’… en om die sleutels wat ek nog het, aan Hom te besorg…
Hierdie Mannekamp was ietswat anders as die een in 2014.... Asof daar meer saamhorigheid / meer hegtheid onder ons manne was. Ons het doelwitte ‘’ head on’’ behandel… Ek GLO elkeen het iets gekry wat sy verwagtinge bevredig het.
Die sessies was uitstaande goed, veral die sessies oor die’’ wedegebore’’ en ‘’die Genade’’. Dit het my laat diep nadink -- hoe gelukkig is ‘n mens dat God Sy Seun gegee het, en ons nou in ‘n verhouding met die Drie-in-een God kan staan.
Die aktiwiteite was weer ‘n treffer. Elkeen van ons het iets om saam te neem – Ek is seker daar was aspekte van die kamp wat in die manne se harte ingegraveer is en wat blywend sal wees… Tot die baljaar in die plaasdam, tot by 4x4 roete, tot by die fietstoer op plaaspaadjies, het elke man bevrediging gekry.
Spys en drank was weereens puik... Ek wil persoonlik, vir Michelle ‘n stywe druk gee om net dankie te sê. Aan die organiseerders – sonder om name uit te los - ‘n ‘’ job well done’’ weereens!! En aan al manne wat daar was… Hoop ons sien julle weer op die kamp?
  
Christo du Plooy

Mannekamp op Kwaggarus

Soos stofwolk op ‘n grondpad
Kom pa en seun
Broer met sy broer
Vriend met sy vriend
Ja, selfs die enkeling.
‘’Hi jy, hoe gaan dit?’’
So word ou vriendskappe herroep en gesmee
Legkaarte word gebou....
Wonder wat gaan die boodskap wees?
So word... ‘’I am brand new creation...’’
Die kampliedjie!!
Met warboel van verwagtinge...
Word die Woord van God opgebreek...
Oproep... ‘’jy is nuwe mens...’’
Word in harte neergelê...
So word 2 Korintiërs 5 verse 17 en 18 weer lewenig gemaak...
Elkeen met verwagtinge word weer nader aan die Liewe Heer gebring...
Spys en drank word vir liggaam en siel voorsien...
Baljaar by plaasdam word die fotos vasgevang...
‘’oh-oh hierdie foto moet liewer hier bly..’’
Word daar onderhandel....
fietstoer op plaaspaadjies vernuwe die gees...
so word die kamp in harte ingegraveer..
so ja, op die vraag.. ‘’Sal jy weer kom?’’
is onbondig JA!

Christo du Plooy