Ps 121:1-8
'n Pelgrimslied. Ek kyk op na die berge: waarvandaan sal daar vir my hulp
kom? My hulp kom van die Here wat hemel en aarde gemaak het. Hy sal nie
toelaat dat jy struikel nie; Hy wat jou beskerm, slaap nooit nie. Waarlik,
die Beskermer van Israel sluimer nie in nie en Hy slaap nie. Die Here
beskerm jou, die Here bewaar jou van alle gevare. Bedags sal die son jou
nie steek nie en snags sal die maan jou nie kwaad doen nie. Die Here sal
jou beskerm teen alle gevaar, jou lewe sal Hy beskerm. Hy sal jou beskerm
waar jy ook gaan, nou en vir altyd.
Ek kyk op na die
berge, waarvandaan sal daar vir my hulp kom?
Dit is einde van
die jaar – hoe voel jy? As ek vir jou sou vra: “is jy moeg”?, is ek amper
doodseker jy sal ja sê. Ek praat nie van bergklim-moeg, of marathon-moeg
nie, ek praat van “op”. Is jy “op”? Jy weet nie meer waarheen nie?
Die Psalmskrywer
begin hierdie Psalm met: “ek kyk op na die berge, waarvandaan sal daar vir
my hulp kom?” Ons ken die res van die Psalm, ons ken die einde wat sê dat
die Here jou sal beskerm waar jy ookal gaan. Ons ken ook Job se einde.
Terwyl ons lees van al sy swaarkry en ellende, verlies en pyn, verwerping
en alleenheid weet ons alreeds wat die uiteinde gaan wees: daar wag
herstel en voorspoed vir hom. As ek vandag vir jou sou vra of Ps 121:1 op
jou van toepassing is, steek jy dalk net by vers 1 vas.
Voel jy dalk
vandag moedeloos, hopeloos, hooploos, toekomsloos, visieloos, leweloos? As
jy so voel, is jy een van biljoene in die wêreld. Onthou egter dat as jy
die res van Psalm 121 lees en glo, dan het jy ‘n groot voorsprong bo
baie... want daar is ‘n goeie einde.
Vers 1 maak
voorsiening vir die feit dat daar slegte tye in ons lewens sál wees. Punt.
Die hele Psalm 121 maak voorsiening vir die feit dat kinders van die Here
een of ander tyd hooploos of hopeloos sal voel, en Hom sal gaan soek in
die berge; dat hulle een of ander tyd moedeloos sal voel, en selfs sal
begin twyfel of God ooit hulle uitroep hoor. Daar staan glad nie in
hierdie Psalm dat jy ongelowig is as jy swaarkry en soekend is nie.
Inteendeel, hierdie is ‘n belofte Psalm: wanneer daar dae kom dat jy opkyk
na die berge en uitroep vir hulp, is Hy daar. Daar kán gevare wees, maar
die Psalm belowe dat Hy jou lewe sal beskerm (vers 7). Wow!
Dit sê nie:
-
jou finansies sal eensklaps regkom nie
-
jou motor gaan homself regmaak nie
-
jy sal more dadelik by ‘n nuwe werk instap nie
-
jou kinders sal nie jou hart breek nie
-
jou huwelik gaan sommer dadelik regkom nie
Dit sê wel dat
wanneer hierdie goed gebeur, jy seker kan wees daarvan dat die Here
dáár sal wees.
Ons woon in ‘n
gebroke wêreld, weet jy? Onvolmaak, vol slaggate, vol moeilikheid en
teleurstellings – en kinders van die Here is nie uitgesluit hiervan nie.
Ons is deel van ‘n onvolmaakte bestel. Ons neem deel aan ‘n on-lekker
lewe. Maar wat is ons voordeel dan? Hét ons ‘n voordeel?
Weet jy watse
woorde maak my vies? “Christene het my seergemaak”. Ek wil sê: siestog,
shame, kom oor dit, get a life. Weet jy hoekom gebeur dit? Dit gebeur
omdat mense opkyk na ander mense, na sisteme en mensgemaakte stelsels.
Weet jy wat sê die Bybel daaroor? Jes 2:22 “Moenie op mense staatmaak
nie, hulle blaas so maklik die laaste asem uit. Hulle is min werd”.
Dis hoekom hulle jou seermaak, en dis ook hoekom jy een of ander tyd
iemand seergemaak het, of nog sal seermaak.
Hier is, na my
mening, die gemiddelde volgorde van die lewe:
-
dit gaan goed met jou
-
dan vlieg die volstruis in die windpomp in (dit
is mos die Afrikaanse uitdrukking vir die pawpaw strike die fan)
-
dan begin jy skarrel, jy maak planne, jy
probeer dinge regkry, jy sukkel
-
dan gaan soek jy hulp by mense – en word
dikwels teleurgestel
-
dan gaan jy na God toe en probeer met hom ‘n
“deal” aangaan (jy weet, Here as U my help dan sal ek dit of dat doen, of
prysgee, ens)
-
dan gee jy Hom ‘n bietjie raad en ‘n paar
voorstelle en tydskedules van hoe Hy jou probleem kan oplos
-
dan eers begin jy opkyk na die berge – oorgegee
aan Iemand groter as jy
-
dan, uiteindelik, iewers, vertrou jy net op Hom
...eers as niks
anders werk nie, soek ons na Hom. Hoekom begin ons nie by die laaste punt
nie?
“Ek kyk op na die
berge” spreek vir my van vertroue, en van aanvaarding en van oorgee.
‘n Paar jaar
gelede het dit sleg gegaan in my besigheid. Ek gaan toe bank toe vir ‘n
leninkie, maar hulle sê toe nee. Ek was eers lekker vies vir hulle, maar
toe sê ek vir die Here dat ek al my eie planne sal los, en Hom vertrou as
die bank dan nie wil help nie. Binne ‘n maand was my probleme opgelos,
sonder die bank! In dieselfde tydperk sit ek een aand in my motor buite
die gym en vra die Here vir uitkoms – en dit hét gekom. Nie deurdat geld
net in my skoot geval het, of iemand ‘n erfporsie aan my bemaak het nie,
maar deurdat ek buitengewone goeie bestellings van kliënte af gekry het
.... ek moes wérk! My probleem was dat ek gedink het dinge gaan nooit weer
verander nie; ek was verkeerd, want ek het vasgehaak by vers 1 van Ps 121.
Kan jy die Here genoeg vertrou dat die uitkoms wat Hy gaan bring die beste
is, al sal dit dalk nie pynloos wees nie, of nie volgens jou tydskale wees
nie?
Hoe moet ons dan
optree in moeilike tye?
-
aanvaar dat slegte tye so normaal is soos
ontbyt eet
-
aanvaar dat dit menslik is om bekommerd te wees
-
weet dat God nêrens heen is nie, Hy IS daar
-
glo dat Hy ook jou slegte omstandighede kan
gebruik
-
aanvaar dat jou eie planne kan misluk
-
aanvaar dat Hy vir jou “nee” kan sê vir dit
waarvoor jy bid – Hy weet beter
-
aanvaar dat dit dalk nóg slegter kan gaan
-
glo dat dit weer beter sal gaan
-
moenie jou toevlug by mense gaan soek nie
-
wag op die Here! Wag en vertrou.
|