Die
geboorte van ‘n baba is ‘n ongelooflike wonderwerk! Ek dink jy sal
saamstem dat daar ‘n rits dinge gebeur wat ons medies kan beskryf, maar
wat bokant ons menslike begrip en verstand is. Dit sal altyd ‘n wonderwerk
bly. Na die baba gebore is, gebeur daar iets wat nog meer ongelooflik is,
en dit is dat die baba self begin asemhaal. En dan, wanneer die baba naby
sy ma se bors gebring word, doen hy ‘n bonatuurlike ding vanself: hy begin
suig. Iets wat baie, baie komplekse sametrekking van spiere behels, en hy
doen dit outomaties. Hy suig, want om een of ander rede weet hy daar is
voedsel. Melk. Melk wat elke enkele bestanddeel bevat wat lewe kan
onderhou. Jy kan nie vir daardie baba ‘n stuk biltong gee nie, dit sal hom
doodmaak. Soos wat tyd egter aanstap het die baba meer as melk nodig. Die
Here voorsien die tande om mee te kan kou; die baba begin vanself sy
behoefte wys na iets vaster wanneer hy die kos uit sy ouers se borde
uithaal en in sy mond druk. So gaan sy dieet van melk na Purity, na
gemaalde groente, vleis, beskuitjies, ens. Soos hy groei het die kind meer
nodig as net melk.
Net so is dit met die mens wat
tot bekering gekom het en ‘n geestelike baba is. Hy begin groei in sy
Geestelike lewe, sy verhouding met God verdiep, hy verstaan meer en meer
en kan naderhand meer in die geestelike realm absorbeer as direk na sy
bekering. Dis ‘n natuurlike proses waardeur ons almal moet gaan. Maar ....
‘n nuwe bekeerling kan ‘n “gevaarlike” affêre wees. Hy kan bv. nie net
inspring en diepgewortelde lering aanbied nie, hy moet self eers die
Geestelike groeipad stap. Dis die een kant. Aan die ander kant is daar baie
mense wat na bekering net nie uit die geestelike doeke kom en gespeen raak
van die melkbottel nie. ‘n Baba is ‘n oulike dingetjie, maar hy kan nie
vir altyd ‘n baba bly nie. Hoe sal dit lyk as ‘n groot man, met harde
baard melk uit ‘n bottel drink en in ‘n stootwaentjie lê?
1 Kor 3:1-9
Broers, ek kon met julle nie praat soos met mense wat hulle deur die Gees
van God laat lei nie; ek moes praat soos met wêreldse mense, soos met
kindertjies in die geloof in Christus. Ek het julle met melk gevoed, nie
met vaste kos nie, want julle kon dit nog nie verteer nie. En julle kan
dit ook nou nog nie verteer nie, want julle is nog wêreldse mense. Daar
kom jaloesie en twis onder julle voor. Is dit nie omdat julle nog wêrelds
is en julle wêrelds gedra nie? As een van julle sê: “Ek is vir Paulus,” en
'n ander: “Ek is vir Apollos,” is julle dan nie nog wêrelds nie? Wat is
Apollos dan? Wat is Paulus? Hulle is maar net dienaars deur wie julle tot
geloof gekom het, en elkeen doen die werk soos die Here dit vir hom gegee
het. Ek het geplant, Apollos het natgegooi, maar dit is God wat laat groei
het. Dit gaan dus nie om die een wat plant of die een wat natgooi nie,
maar om God wat laat groei. Die een wat plant en die een wat natgooi,
staan op gelyke voet: God sal elkeen beloon volgens sy werk. Ons is
medewerkers in diens van God, en julle is die saailand van God. Julle is
ook die gebou van God
Dit lyk my Paulus is nogal
opgeruk met die mense. Dis vir my duidelik dat hy hier praat met
kerkmense, gelowiges, wedergeborenes. Hy sê eintlik vir hulle: julle is
nog soos kinders wat twis en stry. Soos kleintjies wat op die speelgrond
die hele tyd stry en baklei: is, is nie; my pa is sterker as joune, ons
kar is vinniger as julle s’n. Onbenullige snert waaroor kinders kan stry.
Net soos ons as Christene met mekaar doen. Ons stry en stoei oor die mees
onbenullige goed, en as ons genoeg stoei, dan stig ons sommer ‘n nuwe kerk
(en ‘n politieke party om daarby te pas). Paulus voel dat hierdie mense,
wat al ‘n lang pad met die Here stap, verby hierdie onbenullige goed moet
wees. Die verkeerde goed is vir hulle belangrik. Ek is vir Paulus, ek is
vir Apollos. Ek hou nie van Angus Buchan nie, ek hou van Joyce Meyer, ek,
ek.... En dis die probleem wat te voorskyn kom as ons nog Geestelike melk
drink. ‘n Vrou bel my eendag en trap my uit oor die Geestelike program op
Sondagaande. “Ek wil nie na dominees en pastore luister nie”. Ek, ek, ek!
Ongeag of die Here daardie mense kragdadig gebruik of nie. Die dominee
moet sus en so maak, en ook die kerk. Hulle moet na my pype dans, en my
behoeftes en grille bevredig. Dit laat my dink aan ‘n fliek wat ek lank
terug gesien het waarin hierdie reuse plant so oopmaak, en sê: feed me!
... of ek raak vreeslik kwaad.
Heb 5:11-14
In verband hiermee het ons baie te sê wat moeilik is om aan julle te
verduidelik, aangesien julle so traag is om te leer. Hoewel julle teen
hierdie tyd self reeds onderrig behoort te gee, het julle weer nodig dat
iemand julle in die grondwaarhede van die woord van God moet onderrig. 'n
Mens moet julle met melk voed en nie met vaste kos nie. Iemand wat nog van
melk lewe, kan nie saampraat oor wat reg of verkeerd is nie, want hy is
nog 'n kind. Vaste kos is vir grootmense, vir mense wat oor insig beskik
en wat deur ervaring geoefen is om tussen goed en kwaad te onderskei.
Hebreërs
is nie deur Paulus geskryf nie (sover ons weet), en tog gebruik die
skrywer hier dieselfde beeld. Hierdie beeld sê ons moet aanbeweeg. Ek het
al soveel stryery in my lewe gehoor oor die doop, die skepping, die
eindtyd, watter klere is aanvaarbaar as kerkklere, sing in die kerk,
kitare in die kerk, spreek in tale, hoe ons moet bid, huis skoonmaak van
allerlei beeldjies en goed, omval onder gebed, ens. Hoewel baie van
hierdie baie belangrike sake is, hoort baie daarvan by melk-drink. Baie
van hierdie goed gaan oor onsself: watter voordeel is daarin vir my? Laat
dit my lekker voel? Kan dit vir my voorspoed en gesondheid verseker? Heb
5:14 sê vaste kos is vir grootmense, vir mense wat oor insig beskik en wat
deur ervaring geoefen is om tussen goed en kwaad te onderskei. Dis
ernstige woorde hierdie. Jy kan ‘n jong seun van 14 kry wat meer as 6 voet
lank is, 90 kg weeg, ‘n bondel spiere is, ‘n uitnemende sportman, ‘n skerp
skaakspeler, ‘n no 14 skoen dra en sy pa arm druk dat hy brul, maar hy bly
steeds ‘n kind. En Paulus, Petrus en die skrywer van Hebreërs sê:
Geestelike rypheid kom met tyd, deur tyd te spandeer met die Here, te leer
by leermeesters. ‘n Pas gegradueerde persoon kan nie vir hardebaard
sakemanne as konsultant gaan optree nie, hy het eenvoudig net nie die
ervaring nie. Christene wat op vaste kos is, beweeg vorentoe, dieper in
hulle Geestelike ervarings, nader aan die Here, neem toe in wysheid,
kennis en insig. En ja, al verskil ons steeds oor baie dinge van mekaar,
definieer dit nie meer ons Geestelike lewe nie.
Kom ons kyk na ‘n paar verskille
tussen melk en vaste kos:
Kom
ons konsentreer op belangrike dinge, dinge wat tot stigting van God se
gemeente is, dinge wat ons opbou en nader aan Jesus laat groei. Ons vang
partykeer dinge aan wat maak dat die ongelowige mense vir ons lag, en dis
ons eie skuld. Dis melkkos. Vastekos laat ons dinge doen wat mense na die
Here toe aantrek.